Amaç: Hastane içi kardiyopulmoner resüsitasyonunu (KPR) sıklıkla uygulayan hekimlerin havayolu yönetimine yaklaşımları açısından bilgi düzeylerini ve deneyimlerini değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntem: Kardiyopulmoner resüsitasyon ve havayolu yönetimine yaklaşımı değerlendiren bir anket, hastane içi kardiyopulmoner arrest nedeniyle havayolu desteği gerektiren hastalarla karşılaşma olasılığı en yüksek bölümlerde çalışan hekimlerin en güncel e-posta adreslerine gönderildi. Katılımcıların yaşı, uzmanlık alanı, hekimlik deneyimi, havayolu yönetimi hakkındaki bilgi düzeyleri ve çeşitli havayolu kontrol yöntemleriyle ilgili deneyimleri sorgulandı.
Bulgular: Katılımcıların %83,8’i (n=212) anesteziyoloji, %16,2’si (n=41) diğer tıp dallarındandı. Entübasyon uygulama sıklığı %7,3’ünde yılda 10 kereden az, %12’sinde yılda 10-35 kez arasında ve %80,7’sinde yılda 35 kereden fazla idi. Genel olarak, %37’si (n=132) başarısız entübasyon durumunda >3 kez entübasyon girişiminde bulunduklarını bildirmiştir. Zor entübasyonla karşılaşıldığında kas gevşetici kullanma sıklığı katılımcıların %35’i tarafından ‘nadiren’ olarak bildirilmiştir. Anestezi uzmanları havayolu yönetimi konusunda anlamlı derecede daha iyi bilgiye ve ileri yöntemler konusunda daha yüksek deneyime sahipti.
Sonuç: Sonuçlarımız, hekimler arasında önemli düzeyde uygunsuz bilgi ve davranış olduğunu göstermektedir. Sıklıkla KPR uygulayan hekimlerin hastalara daha iyi bakım sağlayabilmek için bilgi ve becerilerini daha da geliştirmeleri ve güncellemeleri gerektiğine inanıyoruz.
Objective: We aimed to assess the knowledge levels and experience of physicians that often perform in-hospital cardiopulmonary resuscitation (CPR) in terms of their approach to airway management.
Methods: A questionnaire evaluating approach to CPR and airway management was sent to the most current email addresses of physicians (that were working in departments most likely to encounter patients requiring airway support due to in-hospital cardiopulmonary arrest. The participants’ age, specialty, experience as a physician, knowledge levels about airway management, and experience with various methods of airway control were questioned.
Results: Among the participants, 83.8% (n=212) were in anesthesiology, while 16.2% (n=41) were in other branches of medicine. The frequency of practicing intubation was less than 10 times per year in 7.3%, between 10-35 times per year in 12%, and more than 35 times per year in 80.7%. Overall, 37% (n=132) reported that they attempted intubation >3 times in case of unsuccessful intubation. The frequency of using muscle relaxants when faced with difficult intubation was reported as ‘rarely’ by 35% of participants. Anesthesiologists had significantly better knowledge regarding airway management and higher experience with advanced methods.
Conclusion: Our results indicate a significant level of inappropriate knowledge and behavior among physicians. We believe that physicians who frequently apply CPR should further develop and update their knowledge and skills in order to provide better care for patients.