Amaç: Yarık damak onarımı, şiddetli ağrı, yoğun sempatik uyarı ve kanamaya yol açan hem sert hem de yumuşak damak cerrahisini içerir. Çalışmamızda yarık damak onarımı için ultrasonografi eşliğinde uygulanan bilateral suprazigomatik maksiller sinir (SMS) bloğunda tek başına bupivakainin ve deksmedetomidin ile bupivakainin analjezik etkinliğini inceledik.
Yöntem: Bu randomize, prospektif, çift kör çalışmada, yarık damak onarımı geçirecek, ASA fiziksel sınıflaması sınıf I ve II olan 46 çocuk Grup A ve Grup B’ye randomize edildi. Grup A’da, 23 çocuğa 0,15 mL kg-1 hacimde salin içinde %0,25 bupivakainle SMN bloğu uygulandı ve aynı işlem diğer taraf için de tekrarlandı. Grup B’de, 23 çocuğa her iki tarafa 0,15 mL kg-1 hacimde, 0,5 μg kg-1 deksmedetomidin ve %0,25 bupivakain ile SMN blok uygulandı. Analiz edilen birincil sonuçlar, postoperatif dönemde çocuk ve infantların postoperatif ağrı ölçeği (CHIPPS) ile değerlendirilen ağrı skorları ve analjezi süresiydi. Postoperatif ağrı skorları, anestezi sonrası bakım ünitesinde (PACU) 2 saat boyunca 30 dakika aralıklarla, serviste 24 saat boyunca 2 saatte bir analiz edildi.
Bulgular: Grup A ve B, yaş, cinsiyet, ağırlık, ASA ve ameliyat süresi gibi demografik değişkenler açısından benzerdi. Grup B’deki çocuklar, Grup A’ya kıyasla (12±4,73 saate karşı 5,41±3,9 saat) anlamlı olarak daha uzun analjezi süresine sahipti (p=0,003). Grup B’deki çocukların, PACU’da sıfırıncı dakikada (p=0,04), 90 dakikadan sonra (p=0,02), 2. saatte (p<0,001), 4. saatte (p=0,04), 6. saatte (p=0,006) ve 8. saatte (p=0,02) Grup A’dakine kıyasla anlamlı olarak daha düşük ağrı skorları vardı.
Sonuç: Deksmedetomidin ve bupivakainle SMS bloğu uygulanan çocuklarda tek başına bupivakainle blok yapılan çocuklara göre analjezi süresi daha uzundu ve postoperatif ağrı skorları daha düşüktü.

Objective: Cleft palate repair involves surgery on the both hard and soft palate leading to severe pain, intense sympathetic stimulation, and bleeding. In our study we analysed the analgesic efficacy of bupivacaine alone and bupivacaine with dexmedetomidine in ultrasound guided bilateral suprazygomatic maxillary nerve block (SMN) for cleft palate repair.
Methods: This study was a randomized prospective doubleblinded study. Fourty six children of the ASA class I and II posted for cleft palate repair were randomized into Group A and Group B. In Group A, 23 children had SMN block with 0.15 mL kg-1 of 0.25% bupivacaine with saline and the same procedure was repeated on other side. In Group B, 23 children received SMN block with a volume of 0.15 mL kg-1 of 0.25% bupivacaine with dexmedetomidine 0.5 μg kg-1 on each side. Primary outcomes analysed were pain scores in post operative period by Children and Infants Post-Operative Pain Scale (CHIPPS) and the analgesia duration. Postoperative pain scores were analysed at 30 minutes intervals for 2 hours in Post Anaesthesia Care Unit (PACU) and at every 2 hours interval for 24 hours in the postoperative ward. Results: Group A and B were comparable in demographic variables like age, gender, weight, ASA status, and duration of surgery. Children in Group B had significantly longer duration of analgesia when compared to that of Group A (12±4.73 hours vs 5.41± 3.9 hours) (p=0.003). Children had significantly lower pain scores in Group B at zero min in PACU (p=0.04), after 90 min (p=0.02), at 2 hours (p<0.001), 4 hours (p<0.001), 6 hours (p=0.006) and at 8 hours (p=0.02) when compared to that in Group A.
Conclusion: Children who received bupivacaine with dexmedetomidine in SMN block had a longer analgesia duration and lesser postoperative pain scores than children who received bupivacaine alone.

Amaç: Bu çalışmada birincil amacımız, bronkoskopi eşliğinde perkütan dilatasyonel trakeostomi (PDT) işleminde ProSeal laringeal maske (P-LMA) ve endotrakeal tüp (ETT) kullanımı arasındaki komplikasyon oranlarını karşılaştırmaktır. İkincil amacımız ise bu iki tekniğin işlem sürelerini karşılaştırmak.
Yöntem: Çalışmaya, yoğun bakım ünitesinde entübe edilen ve uzun süreli mekanik ventilasyon ihtiyacı nedeniyle PDT planlanan 61 erişkin hasta dahil edildi. Hastalar rastgele ETT grubuna veya bronkoskopi rehberliğinde P-LMA grubuna ayrıldı. İşlemlere ilişkin komplikasyonlar ve her işlemin süresi kaydedildi. Perkütan dilatasyonel trakeostomi öncesi ve işlemden 30 dakika sonraki hemodinamik ölçümler, oksijen satürasyonu, arter kan gazı analizi, tercih edilen mekanik ventilasyon modu, pozitif end ekspiratuar basınç ve ortalama hava yolu basıncı değerleri kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya 23 (%38) kadın ve 38 (%62) erkek olmak üzere toplam 61 olgu katıldı. Gruplar arası komplikasyon oranlarına bakıldığında, ETT grubunda daha fazla komplikasyonla karşılaştık ve en sık karşılaşılan komplikasyon entübasyon tüpünün kafının delinmesi idi. İşlem süresi de P-LMA grubunda anlamlı olarak daha kısaydı (P-LMA; 2,5 dak, ETT; 3,6 dak).
Sonuç: Bronkoskopi eşliğinde yapılan perkütan dilatasyonel trakeostomi işleminde P-LMA ve ETT kullanımını karşılaştırdığımız çalışmamızda P-LMA grubunda entübasyona oranla komplikasyon oranının daha az olduğu, işlem süresinin daha kısa olduğu bulunmuştur.

Objective: In the current study, our primary aim is to compare complication rates between using ProSeal laryngeal mask airway (P-LMA) and endotracheal tube (ETT) in bronchoscopy-guided percutaneous dilatational tracheostomy (PDT) procedure. Our secondary aim is to compare the processing time of these two techniques.
Methods: Sixty-one adult patients who were intubated in the intensive care unit and scheduled for PDT due to the need for long-term mechanical ventilation were included in the study. The patients were randomly divided into ETT group or P-LMA group under bronchoscopy guidance. Complications related to the procedures and the duration of each procedure were recorded. Hemodynamic measurements, oxygen saturation, arterial blood gas analysis, preferred mechanical ventilation mode, positive end expiratory pressure and mean airway pressure values were recorded before PDT, and 30 minutes after the procedure.
Results: A total of 61 cases, 23 (38%) female and 38 (62%) male, participated in the study. Regarding the complication rates between the groups, we encountered more complications in the ETT group and the most common complication was puncture of the cuff of the intubation tube. The procedure time was also significantly shorter in the P-LMA group (P-LMA; 2.5 min, ETT; 3.6 min).
Conclusion: Using P-LMA for PDT under bronchoscopy caused lower complication rate than using ETT. In a addition the duration of PDT procedure was shorter in P-LMA group than ETT group.

Amaç: Hastanelerin palyatif bakım merkezlerine (PBM) hastaların yönlendirilmesinde hekimlerin düşünce ve tutumları önemlidir. Çalışmamızda aile hekimi ile anestezi ve reanimasyon uzman hekimlerinin hasta yönlendirme konusundaki görüşlerini değerlendirmeyi amaçladık.
Yöntem: Aile hekimleri ile anestezi ve reanimasyon uzman hekimleri arasında yüz yüze veya telefon görüşme yöntemi ile yapılan yazılı formların doldurulması suretiyle yapılan anket çalışmasına verilen yanıtlar analiz edildi.
Bulgular: Araştırma 207 katılımcı ile tamamlandı. Hekimlerin palyatif bakım (PB) ile ilgili görüşleri; aile hekimleri “Biraz biliyorum”, anestezi ve reanimasyon hekimleri ise “Ne olduğunu biliyorum bunu başkasına açıklayabilirim” yanıtları ile farklı bulunmuştur (p=0,002). Hangi hastaların PBM’ye yönlendirilmesi gerektiği sorusunun yanıtları da anesteziyoloji hekimleri ve aile hekimleri arasında (son dönem kanser hastaları [p=0,018], evde sağlık hizmetleri tarafından yönlendirilen hastalar [p=0,003] ve semptom kontrolü yetersiz kronik hastalar [p=0,004], total parenteral nütrisyon ile beslenen [p=0,001], ileri evre bası yarası olan [p<0,001], taburculuğun kabul edilmediği durumlar [p=0,037]) açısından farklı bulundu.
Sonuç: Aile hekimi ile anestezi ve reanimasyon hekimlerinin farklı hastalık tanıları ve durumlarda hastaları PBM’ye yönlendirdikleri, PB bilgilerinin farklı olduğu görüldü.

Objective: Physicians’ approaches are important in refering patients to palliative care centers (PCC). We aimed to evaluate the perceptions and attitudes of general practitioners and anesthesiologist on patient referral.
Methods: Anesthesiologist and general practitioners were included in a face to face or telephone interview method survey; predefined written forms were used to collect data and results were analyzed.
Results: The research was completed with 207 participants. Groups were different regarding their knowledge about PC, most of the general practitioners responded “I know a litle” and anesthesiologists responded “I know what it is, I can explain it to someone else” (p=0.002). The answers to the question of which patients should be referred to PCC (“End-stage cancer patients” [p=0.018], “Patients referred home care services” [p=0.003] and “Patients having chronic ilness without adequate symptom control” [p=0.004], “Patients having total parenteral nutrition” [p=0.001], “Precence of pressure ulcer” [p<0.001], “Patients refusing discharge” [p=0.037] ) were different between anesthesiologists and general practitioners.
Conclusion: Anesthesiologists and general practitioners refer patients with different diagnoses and conditions to PCC and knowledge about patient referral to PC is different.

Amaç: Kronik ağrı hayat kalitesi ve fonksiyonel kapasiteyi olumsuz etkileyen bir nedendir. Kronik ağrı sendromlarının pek çoğunda olduğu gibi kronik pelvik ağrı da multimodal yaklaşım gerektirir. Konservatif tedavilere yanıt vermeyen olgularda hipogastrik pleksus blokajı ve nörolizis etkin olabilmektedir. Bu çalışmada, kronik pelvik ağrılı olgularda superior hipogastrik pleksus blokajının etkinliğini retrospektif olarak değerlendirdik.
Yöntem: Kronik pelvik ağrısı (ağrı süresi>6 ay) olan ve floroskopi rehberliğinde superior hipogastrik pleksus blokajı yapılmış 40 hasta retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Pelvik kanser ilişkili kronik pelvik ağrısı olan 19 hastada diagnostik blok sonrası nörolizis uygulanmıştır. Bulgular: Superior hipogastrik blok uygulanan hastaların vizüel analog skalası (VAS) işlem öncesi 8,8 iken işlemden 1 ay, 3 ay ve 6 ay sonraki VAS skorları sırasıyla 3,7, 2,2, 1,1 olarak kaydedilmiştir (p<0,05). İşlem öncesi hastaların ortalama Oswestry Disabilite İndeksi (ODI) skoru %46,0 (ağır özürlülük) iken 6. ayda %3 olarak kaydedilmiştir. Vizuel analog skala ve ODI skorlarındaki değişimler istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05).
Sonuç: Kronik pelvik ağrı tedavisinde superior hipogastrik pleksus blokajı etkin tedavi seçenekleri arasındadır.

Objective: Chronic pain is a cause that negatively affects the quality of life and functional capacity. As with most chronic pain syndromes, chronic pelvic pain requires a multimodal approach. Hypogastric plexus blockade and neurolysis may be effective in cases that do not respond to conservative treatments. In this study, we retrospectively evaluated the effect of hypogastric plexus blockade in patients with chronic pelvic pain.
Methods: Forty patients with chronic pelvic pain (duration of pain> 6 months) who underwent hypogastric plexus block under fluoroscopy were evaluated retrospectively. Neurolysis was performed after diagnostic block in 19 patients with chronic pelvic pain associated with pelvic cancer.
Results: While the visual analogue scale (VAS) of the patients who underwent superior hypogastric block was 8.8 before the procedure, the VAS scores at 1 month, 3 months and 6 months after the procedure were recorded as 3.7, 2.2, and 1.1, respectively (p<0.05). While the mean Oswestry Disabilty Index (ODI) score of the patients before the procedure was 46.0% (severe disability), it was recorded as 3% at the 6th month. The changes in VAS and ODI scores were statistically significant (p<0.05).
Conclusion: Hypogastric plexus blockade should be considered as an effective treatment option in the treatment of chronic pelvic pain.

Amaç: COVID-19 salgını hızlı yayılım gösteren bir enfeksiyon tablosu olmasıyla başta sağlık çalışanları olmak üzere tüm dünya insanlarında ciddi stres ve kaygı sebebi olmuştur. Çalışmamızda ameliyathane çalışanlarında pandemi nedeniyle uzun süredir operasyonlardan uzak kalınmasının neden olabileceği mesleki beceri kaybı kaygısını ve normalleşme sürecinde coronavirüs enfeksiyon tehditi altında çalışmanın doğurduğu kaygıya sebep olabilecek nedenleri tespit etmeyi amaçladık.
Yöntem: Kesitsel olarak planlanan bu çalışmanın evrenini hastanemiz ameliyathanesinde görev yapan doktor, hemşire, teknisyen ve yardımcı personel oluşturmaktadır. Araştırmacılara sosyodemografik form, sağlık öyküleri, Endişe ve Anksiyete Ölçeği (EAÖ) ve mesleki beceri kaybı kaygısına yönelik anket uygulandı.
Bulgular: Kadın sağlık çalışanlarında Endişe ve Anksiyete (EA) puanları ve mesleki kaygı puanları, erkeklere göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek olarak saptandı. Anestezi asistanları ve ameliyathane hemşirelerinin EA puanlarının, cerrahi uzman ve asistanlarının puanlarına göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek düzeylerde olduğu tespit edildi. Kronik hastalığı bulunan katılımcıların EA puanlarının, kronik hastalığı bulunmayanlara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek düzeylerde olduğu tespit edildi.
Sonuç: Ön safta yer alan sağlık çalışanları başta olmak üzere yoğun çalışma şartları ve yüksek risk altında faaliyet gösteren sağlık çalışanlarına ve gerektiğinde aile üyelerine yönelik psikolojik destek sürdürülmelidir. Özellikle daha önce psikolojik rahatsızlıkları ve kronik hastalıkları bulunan anestezist ve sağlık çalışanlarının yoğun endişe ve kaygı riski taşıdıkları tespit edilmiş olup psikolojik destek önceliği konusunda ön planda tutulmalıdır.

Objective: The COVID-19 pandemic, which is a rapidly spreading infection, has caused serious stress and anxiety in people, primarily healthcare workers. In our study, we aimed to determine the anxiety of loss of professional skills that may be caused by staying away from operations for a long time due to the pandemic in operating room workers and the reasons that may cause anxiety caused by working under the threat of coronavirus infection during the normalization process.
Methods: The population of this cross-sectional study consists of doctors, nurses, technicians, and auxiliary personnel working in the operating room of our hospital. Sociodemographic form, health histories, Worry and Anxiety Questionaire (WAQ) and occupational skill loss anxiety questionnaire were applied to the researchers.
Results: Worry and Anxiety (WA) scores and occupational anxiety scores of female healthcare workers were found to be statistically significantly higher than males. It was determined that the WA scores of the anesthesia assistants and operating room nurses were statistically significantly higher than the scores of the surgeons and assistants. It was determined that the WA scores of the participants with chronic disease were statistically significantly higher than those without chronic disease.
Conclusion: Psychological support should be continued for health workers who work under intense working conditions and high risk, especially for health workers on the front line, and their family members when necessary. It has been determined that anesthetists and health workers who have previously had psychological disorders and chronic diseases carry a high risk of worry and anxiety, and psychological support should be prioritized.

Amaç: Benign prostat hipertrofisi (BPH) olan hastalar transüretral prostat rezeksiyonu (TURP) ile tedavi edilmektedir. Transüretral prostat rezeksiyonu işleminde irrigasyon sıvısının sistemik dolaşıma geçişi sonucu ortaya çıkan hipervolemi ve buna sekonder oluşan hiponatremi; huzursuzluk, konfüzyon, dispne, aritmi ve nöbetlerle seyreden TURP sendromuna neden olabilmektedir. Tedavide en önemli nokta erken tanıdır. Amacımız TURP yapılan hastalarda peroperatif dönemde serum sodyum (Na) değerleri ile dalga değişkenlik indeksi (Pleth Variability Index-PVI) arasındaki muhtemel istatistiksel ilişkiyi ortaya koymaktır.
Yöntem: Araştırmaya spinal anestezi altında TURP yapılacak ASA I-III ve 40-80 yaş grubundaki 33 hasta dahil edildi. Hastalar ameliyathaneye alınarak standart monitörizasyon uygulandı. Açılan periferik damar yolundan işlem öncesi ve sonrasında venöz kan örnekleri alınarak Na değerleri; PVI monitörizasyonu yapılarak da preoperatif dönemden postoperatif döneme kadar 5 dakikalık aralıklarla PVI değerleri kaydedildi.
Bulgular: Dalga değişkenlik indeksi, postoperatif osmolarite, postoperatif Na konsantrasyonu, rezeksiyon süresi ve irrigasyon miktarı ile karşılaştırıldığında hipervolemi ve buna sekonder gelişebilecek hiponatreminin erken bir habercisi olabilmesi açısından korelasyon gösterdi.
Sonuç: Hipervolemi ve hiponatreminin tespiti açısından invaziv bir yöntem olan kan gazı örneklemesine göre noninvaziv bir yöntem olmasının ve devamlı monitörizasyon imkânı ile izlemin erken tanıda avantaj sağladığını düşündüğümüz PVI monitörizasyonunun kullanılabilirliği açısından daha kapsamlı olgu çalışmalarına ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

Objective: Patients with benign prostatic hypertrophy (BPH) are treated with transurethral resection of the prostate (TURP). The passage of irrigation fluid into the systemic circulation can cause hypervolemia, hyponatremia and due to them TURP syndrome with restlessness, confusion, dyspnea, arrhythmia and seizures. The most important point is early diagnosis. Our aim was to reveal the statistical relationship between serum sodium (Na) values and the pleth variability index (PVI) in patients who underwent TURP.
Methods: Thirty-three ASA I-III and 40-80 years old patients who underwent TURP under spinal anesthesia were included in the study. The patients were taken to the operating room and standard monitoring was applied. Venous blood samples were taken from the peripheral vascular access before and after the procedure, and Na values were determined; PVI values were recorded at 5-minute intervals from the preoperative period to the postoperative period by performing PVI monitoring.
Results: The PVI data correlated with postoperative osmolarity, postoperative Na concentration, resection time and irrigation amount as an early predictor of hypervolemia and seconder hyponatremia.
Conclusion: We think that more comprehensive case studies are needed in terms of the usability of PVI, which is a noninvasive method compared to blood gas sampling, an invasive method for the diagnosis of hypervolemia and hyponatremia, and that continuous monitoring and follow-up provide an advantage in early diagnosis.

Amaç: Tamamen implante edilebilir venöz erişim portları (TIEVEP), kemoterapiye ihtiyaç duyan onkoloji hastaları için yaygın olarak tercih edilmektedir. Büyük periferik kanül veya kateterler kemoterapi tedavisini kolaylaştırsa da damar yolu irritasyonu ve tromboz gibi bazı komplikasyonlar tedaviyi kesintiye uğratabilir. Bu kesintiyi engellemek için genellikle TIEVEP’ler tercih edilir. Bu çalışmanın amacı anestezi ekibi tarafından yerleştirilen TIEVEP’lerin cihaz ile ilişkili komplikasyonlarını ve güvenliğini araştırmaktır.
Yöntem: Bu retrospektif çalışma, Ocak 2017 - Aralık 2020 tarihleri arasında hastanemizde TIEVEP implantasyonu yapılan hastalar üzerinde yapılmıştır. Demografik veriler, kateter takılan taraf, görülen komplikasyonlar, çıkarılan TIEVEP sayısı, çıkarma nedenleri kaydedilmiştir Bulgular: Bu çalışma süresince kliniğimizde 700 TIEVEP takılmıştır. Altı yüz kırk altı hastada (%92,3) sağ TIEVEP varken, 678 hastada (%96,8) TIEVEP subklavyen vene yerleştirilmiştir. Bu hasta grubunda en sık görülen kanser kolorektal kanser iken, hepatobiliyer sistem kanseri grubu ikinci sırada yer aldı. Yüz yedi olguda (%15,2) çeşitli nedenlerle kateter çıkarılmıştır. Kateter çıkarılma nedenleri araştırıldığında her ne kadar 47 hasta (%6,7) ile en sık neden sistemik enfeksiyonsa da, TIEVEP’den alınan örneklerde kültür pozitif olan hasta sayısının 19 (%2,71) olduğu görülmüştür.
Sonuç: Tamamen implante edilebilir venöz erişim portlarının ameliyathanede ultrason rehberliğinde ve floroskopi kontrolünde yerleştirilmesi durumunda komplikasyon insidansının oldukça düşük olacağını düşünüyoruz. Özellikle kanser hastalarına TIEVEP’ler yüksek hasta konforuyla güvenle yerleştirilebilir ve kullanılabilir.

Objective: Totally implantable venous access ports (TIVAPs) are widely preferred for oncology patients who need chemotherapy. Although peripheral cannula or catheter in a large vein may help chemotherapy treatment; some complications such as vascular irritation, thrombosis may interrupt the treatment. To avoid this interruption, TIVAPs are usually preferred. The aim of the study was to evaluate device related complications and safety with anesthesia team implanted TIVAPs.
Methods: This retrospective study was conducted on patients who underwent procedure for implantation of TIVAPs in our hospital between the dates of January 2017 - December 2020. The demographic data, vascular access side, complications seen related to TIVAPs insertion procedure, the number of removed catheters, reasons of removal of catheters were recorded.
Results: During this study period 700 TIVAPs procedure have been performed in our clinic. While 646 patients (92.3%) had right sided TIVAPs, 678 patients (96.8%) had TIVAPs inserted to subclavian vein. When the most common cancer seen in this patient group was colorectal cancer, hepatobiliary tract cancer group came second. Total number of removed catheters for some reasons was 107 which is 15.2% of all patients. When the causes for catheter removal were examined, it was discovered that although systemic infection was the most common reason (47 patients, or 6.7%), the number of patients with positive culture from the port was extremely rare (19 patients) (2.71%).
Conclusion: We think that when TIVAPs are inserted under ultrasound guidance and fluoroscopy control in the operating room, the incidence of complications will be relatively low. Especially in cancer patients, TIVAPs can be inserted and used safely with high patient comfort.

Amaç: Spinal anestezide sempatik blok başlangıcının öngörülebilirliği düşüktür. Dural kese çevresindeki yapıların, lokal anesteziğin subaraknoid boşluktaki dağılımını belirlemedeki rolü, perispinal frustum hacminin kutanöz sıcaklıktaki değişimi ve soğuk duyusunun algısı üzerindeki etkisi incelenerek belirlenmeye çalışılmıştır.
Yöntem: İntratekal olarak 2.5 mL %0,5 heavy bupivakain ile spinal anestezi planlanan hastalarda, T8-L3 arasındaki frustum hacmi, T8-L3’teki karın çevresi ve bu spinöz çıkıntılar arasındaki mesafe kullanılarak hesaplandı. T8 seviyesindeki başlama hızı, kutanöz sıcaklık probunda 0,5 °C’lik değişiklik ve soğuk duyusunun kaybı olarak ölçüldü.
Bulgular: Analiz edilen 40 hastadan 22’sinde kutanöz sıcaklıkta artış, 14’ünde azalma olurken 4’ünde değişiklik olmadı. Saniye cinsinden soğuk duyu kaybının başlama süresi, kutanöz sıcaklıkta artış ve azalması olan hastalarda sırasıyla 327,68±169,65 (%99 CI: 234,51-420,85) ve 232,64±75,47 (%99 CI: 180.69-284.60) idi. Frustum hacminin korelasyon katsayısı (R2), kutanöz sıcaklıkta azalma olan grupta 0,55 (%99 CI: -0,15−0,88, p<0,01) ve kutanöz sıcaklıkta artış olan grupta grupta 0,03 (%99 CI: -0,51− 0,55, p=0,46) idi.
Sonuç: T8 seviyesinde bloğun başlama hızı üzerinde perispinal hacmin etkisi değişkendir ve somatik blok sadece kutanöz sıcaklıkta azalma olan hastalarda korelasyon gösterir.

Objective: The predictability of onset of sympathetic block in spinal anaesthesia is poor. The role of the structures around the dural sac, in determining the spread of local anaesthetic in the subarachnoid space, is evaluated by studying the effect of the peri-spinal frustum volume on the change in cutaneous temperature and perception of cold sensation.
Methods: In patients planned for spinal anaesthesia with 2.5 mL of 0.5% heavy bupivacaine intrathecally, volume of frustum between T8 and L3 was calculated using abdominal circumference at T8 and L3 and the distance between these spinous processes. The speed of onset at T8 level was measured as a change of 0.5 °C in cutaneous temperature probe and loss of cold sensation.
Results: Of the 40 patients analysed, 22 patients had increase in cutaneous temperature while 14 had a decrease and 4 had no change. The onset time of loss of cold sensation in seconds was 327.68±169.65 (99% CI: 234.51–420.85) and 232.64±75.47 (99% CI 180.69-284.60) in patients with increase and decrease of the skin probe respectively. The square of correlation coefficient (R2) of frustum volume was 0.55 (99% CI -0.15-0.88, p=<0.01) in the group with decrease in skin temperature and 0.03 (99% CI -0.51- 0.55, p=0.46) in group with increase in skin temperature.
Conclusion: The effect of peri-spinal volume on the speed of onset of block at T8 level is variable and somatic block correlates only in patients who had a decrease in skin temperature.

Amaç: Total akciğer lavajı (TAL), pulmoner alveoler proteinozis (PAP) tedavisinde kontrollü şekilde akciğer havasının boşaltılıp büyük miktarlarda serum fizyolojik ile yıkandığı bir tedavi prosedürüdür. Amacımız TAL sırasındaki anestezi yönetimi ve ultrasonografi kullanımının retrospektif olarak analiz edilip sonuçlarının bildirilmesidir.
Yöntem: Ocak 2018-Aralık 2020 tarihleri arasında uygulanan, PAP tanılı 11 hastaya ait 19 TAL prosedürünün preoperatif ve perioperatif anestezi verileri ve işlem sırasındaki ultrasonografi kullanımına ait veriler değerlendirildi. Bulgular: İşlem öncesiyle karşılaştırıldığında TAL sonrasında hastaların parsiyel oksijen basıncı ve periferik oksijen saturasyonu değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı (p<0,001). İşlem öncesi 9 hastanın O2 ihtiyacı varken bu sayı işlem sonrası 1’e düştü (p=0,008). On dokuz prosedürün sadece 4 tanesinde komplikasyon görüldü. Bir prosedür sırasında sadece hipoksi gözlenirken, iki prosedür sırasında hipoksemi ve sıvı kaçağı, bir prosedürde ise hipoksemi, sıvı kaçağı ve hipotansiyon saptandı.
Sonuç: Total akciğer lavajı prosedürü PAP olgularında deneyimli ve koordinasyon içinde çalışan bir ekip tarafından yapıldığında güvenlidir. Ultrasonografinin, işlemin güvenle devam ettirilmesi ve TAL sırasında meydana gelebilecek komplikasyonları erken teşhis etmekte etkin rolü olabileceğini düşünmekteyiz.

Objective: Whole lung lavage (WLL) is a treatment procedure for pulmonary alveolar proteinosis (PAP), in which lung is washed with large amounts of saline in a controlled manner. Our aim is to analyze the anesthesia management and the ultrasonography use during WLL, retrospectively.
Methods: Preoperative and perioperative anesthesia related data and data on the use of ultrasonography of 19 WLL precedures of 11 patients, with PAP, performed between January 2018 and December 2020 were evaluated.
Results: A statistically significant difference was found in the partial oxygen pressure and peripheral oxygen saturation values of the patients after WLL when compared to the pre-procedure (p<0.001). The number of patients who required O2 decresaed to 1 from 9 after WLL (p=0.008) Complications were recorded in only 4 of 19 procedures. While only hypoxia was observed during one procedure, hypoxemia and fluid leakage were detected during two procedures. Hypoxemia, fluid leakage and hypotension were detected in one procedure.
Conclusion: Whole lung lavage procedure is safe when performed by an experienced and coordinated team in management of PAP patients. We think that ultrasonography may play an effective role in continuing the procedure safely and in early diagnosis of complications that may occur during WLL.

Amaç: 2020 yılında ortaya çıkan ve devam etmekte olan pandemi sürecinde aktif çalışan anestezi doktorlarının COVID-19 sürecine ilişkin yaşadığı sorunları, değişimleri, ihtiyaçlarını ve çözüm önerilerine ilişkin görüş ve deneyimlerini ortaya çıkarmaktır.
Yöntem: Araştırma nitel araştırma yöntemi ile yapılmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul eden 6 anestezi doktoruyla odak grup görüşmesi gerçekleştirilmiştir. Verilere MAXQDA 20 aracılığıyla tematik içerik analizi yapılmıştır.
Bulgular: Araştırmanın sonucunda 4 ana tema ve 11 alt temaya ulaşılmıştır. Bu ana temalar yaşanan sorun ve değişimler, ihtiyaçlar, Anesteziyoloji ve Reanimasyon alanına katkılar ve öneriler şeklindedir. Anestezi doktorları, COVID-19 sürecinden olumsuz etkilendiğini, çalışma koşullarının değiştiğini, acil durumların yönetilmesinde, ekipman temininde uzun süre sorunlar yaşadıklarını, bu yaşanan sorunların, COVID-19 hastalığının belirsizliğiyle birlikte kaygı ve korku durumlarını artırdığını söylemişlerdir. Ayrıca COVID-19 sürecindeki ihtiyaçları değerlendirildiğinde ise, sağlık sektöründe yapılan görevlendirmelerin adil dağılımına, personellerin donanımlı olmasına, fiziki koşulların iyileştirilmesine ve ekonomik kaygılarının giderilmesine gereksinim duymaktadırlar. Yaşanan sorunların yanı sıra COVID-19 sürecinin katkıları değerlendirildiğinde, anestezi doktorları, imkânları daha verimli bir şekilde kullandıklarını, tedavi teknikleri geliştirerek daha fazla araştırma yaptıklarını beyan etmişlerdir.
Sonuç: Yaşanan COVID-19 sürecinin anestezi doktorlarını zorladığı, aktif çalışmalarından dolayı COVID-19 hastalığına yakalanma olasılıklarının yüksek olduğu, süreç içerisinde hak kayıpları yaşadıkları saptanmış olup anestezi doktorlarının fizyolojik, ekonomik, psikolojik durumlarının korunması ve gereksinimlerinin giderilmesinin önem taşıdığı sonucuna varılmıştır.

Objective: To reveal the opinions and experiences of anesthesiologists, who are actively working during the pandemic that emerged in 2020 and continue, regarding the problems, changes, needs, and solution suggestions regarding the COVID-19 process.
Methods: The research was conducted with the qualitative research method. A focus group meeting was held with 6 anesthesiologists who agreed to participate in the study. Thematic content analysis was performed on the data via MAXQDA 20.
Results: As a result of the research, 4 main themes and 11 subthemes were reached. These main themes are experienced problems and changes, needs, contributions to the field of Anesthesiology and Reanimation, and suggestions. Anesthesiologists said that they were adversely affected by the COVID-19 process, working conditions changed, they had problems in the management of emergencies and in the supply of equipment for a long time, and that these problems increased their anxiety and fear with the uncertainty of the COVID-19 disease. When their needs in the COVID-19 process are evaluated, they need the fair distribution of assignments in the health sector, the well-equipped personnel, the improvement of physical conditions, and the elimination of their economic concerns. In addition to the problems experienced, when the contributions of the COVID-19 process were evaluated, anesthesiologists declared that they used the equipment more efficiently and conducted more research by developing treatment techniques.
Conclusion: It was determined that the experienced COVID-19 process forced the anesthesiologists, the probability of contracting the COVID-19 disease was high due to their active work, they suffered the loss of rights in the process. It was concluded that it is important to protect the physiological, economic, and psychological conditions of the anesthesiologists and to meet their needs.