GİRİŞ ve AMAÇ: Atık gaz maruziyeti ve mesleki stres nedeniyle anestezi çalışanlarında oksidatif stres artmaktadır. Çalışmamızda anestezi çalışanlarında minimum 1 hafta anestezi pratiğinden uzaklaşılmasının, oksidatif stres üzerine etkilerinin tiyol disülfid dengesiyle incelenmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya ameliyathanede anestezi uygulamalarında aktif çalışan ve en az 1 hafta izne çıkmayı planlayan anesteziyoloji uzmanı, uzmanlık öğrencisi ve anestezi teknisyenleri arasından toplam 29 gönüllü dahil edildi. Demografik verileri, çalışma süreleri ve görevleri kaydedildi. Gönüllülerden izne ayrılmadan önceki gün ve izinden döndüğü gün kan alınarak dinamik tiyol disülfid dengesi çalışıldı. İzin sonrası nativ ve total tiyol düzeylerinde artma ve disülfidde azalma oksidatif stres düzeyinde azalma olarak değerlendirildi. Veriler t-testi, tek yönlü varyans analizi, eşleştirilmiş t-testi ile değerlendirildi, p<0,05 anlamlı olarak kabul edildi.
BULGULAR: Ortalama izin süresi 10,7±3 gündü. Anesteziyoloji uzmanlarında ortalama yaş daha yüksekken, uzmanlık öğrencilerinde çalışma süresi daha kısaydı (p<0,001). Diğer demografik veriler ve izin öncesi nativ tiyol, total tiyol ve disülfid değerleri 3 grupta benzerdi (p>0,05). Uzmanlarda ve uzmanlık öğrencilerinde izin sonrası oksidatif stres azalırken, teknisyenlerde anlamlı değişiklik gözlenmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Ortalama 10 günlük izin sonrası oksidatif stresin azalması nedeniyle, anesteziyoloji hekimlerinin belli periyodlarla çalışma ortamından uzak kalmalarının, çalışan sağlığı açısından faydalı olacağı görüşündeyiz.
INTRODUCTION: Exposure to anesthetic gases and occupational stress lead to increased levels of oxidative stress in anesthesiology professionals. Our study aims to investigate the effects of being away from anesthetic practice on oxidative stress with thiol-disulfide balance in anesthesia employees
METHODS: The study included a total of 29 volunteer anesthesiology specialist, residents and technicians working in anesthesiology practice and planning on taking at least 1-week’s leave. Demographic data, working times and duties were recorded. A blood sample was taken from the participants on the day before they went on leave and on the day they returned, to study dynamic thiol-disulfide homeostasis. Increased native and total thiol levels and decreased disulfide levels after returning were evaluated as a decrease in oxidative stress. The data were assessed with a t-test, a one-way analysis of variance, a paired t-test; and p<0,05 was considered statistically significant.
RESULTS: The mean leave was 10.7±3 days. Specialists had a higher mean age, while residents had a shorter working time(p<0.001). Other demographic data and pre-leave native thiol, total thiol and disulfide values were similar in three groups. A post-leave decrease in oxidative stress was noted among specialists and residents, whereas no significant change was observed in the technicians.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Based on the fact that decreasing levels of oxidative stress after 10-day leave, we believe that distancing the anesthesiology physicians from the work environment at specific intervals would be beneficial in terms of employee health.