Kemoterapi ilişkili periferik nöropati, nörotoksik kemoterapik ajanlarla oluşan, distal, simetrik, duyusal komponenti baskın ağrı, uyuşma, karıncalanmayla giden bir sendromdur. Hastalarda tekrarlayan dozlarla şiddeti artabilmekte, hastanın yaşam kalitesini bozmasının yanı sıra, kemoterapi dozunda azalma ve tedavi protokolünde değişiklik gerektirmekte ve sağkalımı etkilemektedir. Nörotoksisite de, başta mitokondriyal disfonksiyon ve oksidatif stres olmak üzere çeşitli mekanizmalar aracılığıyla kalın lif ve ince lif nöropatisine neden olmaktadır. Sıklıkla taksan grubu, platin grubu, vinka alkaloidleri, bortezomib ve brentiksumab kullanan hastalarda el ve ayaklarda doz ilişkili nöropatik ağrı izlenir. Tedavide kullanılan antikonvülsan ve antidepresanların etkileri oldukça sınırlıdır. Bu derlemede kemoterapi ilişkili periferik nöropati konusunda farkındalık sağlamak amaçlanmakta, önlenmesi ve tedavisi ele alınmaktadır.

Chemotherapy induced peripheral neuropathy is a syndrome with distal symmetrical sensorial-dominant pain, tingling and numbness caused by neurotoxic chemotherapeutic agents. The severity increases with cumulative doses of chemotherapy, besides decrease in quality of life, may lead to cessation of treatment which may effect survival. Neurotoxicity causes large fiber and small fiber neuropathy through many pathologic mechanisms including mitochondrial dysfunction and oxidative stress. Dose related neuropathic pain is most commonly seen with taxanes, platins, vinca alkaloids, bortezomib and brentuximab. There is a limited effect of anticonvulsant and antidepressant medication for treatment. In this review awareness about chemotherapy induced peripheral neuropathy, prevention and treatment are discussed.

Amaç: Sağlık sisteminde yaşanan olumsuz olaylar neticesinde hasta birinci mağdur olurken, sağlık hizmeti veren kişi ikinci mağdur durumuna düşmektedir. Bu durum ameliyathane ve yoğun bakımda sıklıkla yaşanmaktadır. Amacımız ameliyathane ve yoğun bakımda görev yapan anestezi personelinin ikinci mağdur fenomenine (İMF) ilişkin yaşadıkları sorunları ve deneyimleri göz önüne sermek, çözüm önerilerini ortaya koymaktır.
Yöntem: Araştırma nitel araştırma yöntemi ile yapılmıştır. Ameliyathane ve yoğun bakımda görev yapan altı adet gönüllü sağlık personeli ile derinlemesine odak grup görüşmesi yapılmıştır. Veriler yazıya dökülerek, MAXQDA 22 aracılığıyla tematik içerik analizi yapılmıştır.
Bulgular: Araştırmanın sonucunda 5 ana tema ve 21 alt temaya ulaşılmıştır. Bu ana temalar İMF yaşanma sıklığı, yol açan sorunlar, duygular/hisler, başa çıkma yolları, öneriler/istekler olarak sayılabilir. Anestezi ekibi İMF ile sıklıkla karşılaştığını ve bunun medikal, şiddet veya teknik nedenli olabildiğini belirtmiştir. Bu durumda değersizlik, çaresizlik, haksızlığa uğramışlık, öfke ve agresiflik hissettiklerini belirttiler. İkinci mağdur fenomeni ile başa çıkmak için kendini telkin, mola vermek, alttan almak, akranlarına anlatmak gibi yöntemler kullanmaktalar. Öneri olarak psikolojik, hukuki, teknik, yönetimsel, fizyoterapi, akran ve akademisyen desteğinin yanı sıra serbest zaman, şikayetlerde eleme uygulanması ve hastane güvenliğinin artırılmasını talep ettiler.
Sonuç: Ameliyathane ve yoğun bakımlar kesintisiz hizmet sunumunun verildiği en yoğun bölümler olup, olumsuz olay yaşanma sıklığı çok yüksektir. Sağlık personelinin İMF hissetmesine yol açan durumlardan bazıları önlenebilir sorunlardır. Ne hissettiğinin ve nasıl üstesinden geleceğinin bilincine varılması sağlık hizmet sunumunun kalitesini artıracak, sağlık çalışanlarındaki tükenmişlik durumunu azaltacaktır.

Objective: As a result of the negative events experienced, the patient becomes the first victim, while the healthcare provider becomes the second victim. This situation is frequently experienced in the operating room (OR) and intensive care unit (ICU). Our aim is to reveal the problems and experiences of the anesthesia personnel working in OR / ICU regarding the second victim phenomenon (SVP) and to propose solutions.
Methods: The research was conducted with the qualitative research method. Focus group interviews were conducted with six volunteer healthcare personnel working in OR / ICU. The data was written down and thematic content analysis was done through MAXQDA 22.
Results: 5 main themes and 21 subthemes were reached. These main themes can be counted as the frequency of experiencing SVP, the main problems, emotions/feelings, coping methods, and suggestions/requests. The anesthesia team encountered the SVP frequently and this could be due to medical, violent, or technical reasons. In this situation, they felt worthlessness, helplessness, injustice, anger, and aggression. In order to cope with the SVP, they use methods such as self-suggestion, taking a break, calming down, and sharing with colleagues. As suggestions, they demanded psychological, legal, technical, managerial, physiotherapy, peer, and academic support as well as free time, elimination of patient complaints, and increased hospital security.
Conclusion: The operating room and intensive care units are the busiest departments, and the frequency of adverse events is very high. Some of the situations that cause to feel SVP are preventable problems. Being aware of what you feel and how to overcome it will increase the quality of health service delivery and reduce the burnout status of health workers.

Amaç: Çalışmamızın amacı, PLMA pozisyonunu ultrasonografik görüntülemeyle değerlendirmektir.
Yöntem: Çalışmaya, Amerikan Anestezistler Derneği (ASA) fiziksel durumu I-III, Mallampati skoru I-II olan ve havayolu gereci olarak PLMA kullanılarak ameliyat edilen hastalar dahil edildi. Standart anestezi indüksiyonunu takiben PLMA yerleştirilmeden önce ve sonra boyun anteriorundan aritenoid kıkırdakların simetrisi ultrasonografi (USG) ile değerlendirildi. Bir aritenoid kıkırdağın glottik orta hatta ve karşı aritenoid kıkırdağa göre asimetrik yükselmesi 0 ile 3 (USG aritenoid derecesi) olarak derecelendirildi. PLMA yerleştrildikten sonra PLMA pozisyonunu değerlendirmek için (FOB LMA derecesi) fiberoptik bronkoskopi (FOB) yapıldı ve USG aritenoid derecesi ile FOB PLMA derecesi arasındaki ilişki değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmaya 48 hasta dahil edildi. Ortalama yaşı 49 ± 15,8 (19-82) olup 25’i kadındı. USG ile değerlendirmede %81,3, FOB ile değerlendirmede %68,8 oranında PLMA’nın doğru yerleşimde olduğu saptandı. USG aritenoid derecesi ile FOB PLMA derecesi arasında anlamlı bir korelasyon bulundu. (r= -,582, p<,001). PLMA’nın rotasyonda olduğunu saptamak için USG aritenoid derecesi %100’lük bir duyarlılığa sahipti (%95 CI, 39,8 – 100,0), suboptimal PLMA’nın tespiti için %97,7 (%95 CI, 88,0 – 99,9) pozitif öngörülebilirlik değere sahipti. Özgüllük değeri %80 (%95 CI, 22,8 – 99,8), negatif öngörülebilirlik değeri ise %100 (%95 CI, 91,8 – 100,0) bulundu. Doğruluk oranı %97,9 (%95 CI, 86,3 – 99,3) idi.
Sonuç: Ultrasonografi, anestezi pratiğinde PLMA yerleşimini doğrulamak için basit, invaziv olmayan ve güvenilir bir yöntemdir.

Objective: The study aims to evaluate the Proseal laryngeal mask airway (PLMA) position with ultrasonographic imaging.
Methods: The study included American Society of Anesthesiologists I-III patients with Mallampati scores I-II and operated using PLMA as an airway device. Before PLMA insertion, the glottic aperture was assessed by ultrasonography (USG). After PLMA placement, the USG evaluation was repeated. The symmetry of the arytenoid cartilages was examined. Asymmetry of an arytenoid to the glottic midline and the other arytenoid was graded 0 to 3 (USG arytenoid grade). After PLMA was placed, fiber optic bronchoscopy (FOB) was done to evaluate the PLMA position (FOB LMA grade). The relationship between USG arytenoid grade and FOB LMA grade was examined.
Results: Forty-eight patients were included in the study. The mean age was 49 ± 15.8 (19-82), and 25 were female. It was determined that PLMA was in the correct position in 81.3% of the evaluation with USG and 68.8% of the assessment with FOB. USG arytenoid grade correlated with FOB LMA grade (r= -.582, p<.001). To detect a rotated LMA, USG had a sensitivity of 100% (%95 CI, 39.8 – 100.0) and a specificity of %80 (%95 CI, 22.8 – 99.8). The positive and negative predictive values were %97.7 (%95 CI, 88.0 – 99.9) and %100 (%95 CI, 91.8 – 100.0), respectively. The accuracy was %97.9 (%95 CI, 86.3 – 99.3).
Conclusion: Ultrasonografi can be a simple, noninvasive, and reliable method to confirm PLMA placement in anesthesia practice.

Amaç: Anestezi sağlık çalışanları, diğer sağlık çalışanlarının sorunlarına ek olarak, kendi alanlarına özgü daha yoğun tehlike, risk ve aşırı iş yükü altında çalışmaktadır. Bu çalışma, anestezi sağlık çalışanlarının çalışma ortamındaki mesleki risklere ilişkin farkındalıklarını, iş sağlığı ve güvenliği (İSG) konusundaki bilgilerini ve çalışma ortamında kişisel koruyucu ekipman kullanım durumlarını belirlemeyi amaçlamaktadır.
Yöntem: Bu tanımlayıcı çalışma 153 anestezi sağlık çalışanı ile yapılmıştır. Çalışmaya katılan sağlık çalışanları yaptıkları işlere göre doktorlar ve hekim olmayan profesyoneller olmak üzere 2 gruba ayrılmıştır. Ankette sosyodemografik, mesleki riskler ve İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (İSGK) hakkında bilgi, kişisel koruyucu ekipman kullanımı ve kurumda İSG bilgisi soruları yer almıştır.
Bulgular: Doktor grubunun çalışma koşulları ve mesleki uygulama alanlarının ergonomik olarak uygun olmaması (p=0,005), yetersiz aydınlatma (p=0,001), yetersiz ısı (p<0,015), kimyasal madde maruziyeti (p=0,024), iyonize radyasyona maruz kalma (p=0,003), biyolojik ajanlara maruz kalma (p=0,022), psikolojik risk faktörlerine maruz kalma (p=0,017) istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Bu çalışmada doktorların çalışma ortamı koşulları ve mesleki risk faktörlerine ilişkin farkındalıklarının, doktor olmayan grupta ise İSGK bilgisi ve kurumdaki İSG uygulamalarına ilişkin farkındalıklarının daha yüksek olduğu saptanmıştır.
Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları sağlık çalışanlarının aldığı İSG eğitimlerinin etkili olduğunu gösterdi. Mesleki risk faktörleri ve bunlara karşı önleyici tedbirler hakkında bilginin artırılması, olası meslek hastalıklarının insidansını ve sonuçlarını azaltabilir.

Objective: Anesthesia healthcare workers work under more intense hazard, risk and excessive workload specific to their field, in addition to the problems of other healthcare workers. This study aims to identify perception of occupational risks in the working environment, knowledge about occupational health and safety (OHS), and the use of personal protective equipment in the working environment among the anesthesia healthcare workers.
Methods: This descriptive study was conducted with 153 anesthesia healthcare workers. The healthcare workers participating in the study were divided into 2 groups according to their work: physicians and non-physician healthcare workers. The questionnaire included sociodemographic, knowledge about occupational risks and Occupational Health and Safety Law (OHSL), use of personal protective equipment and knowledge of OHS in the institution questions.
Results: The frequencies of the working conditions and professional practice areas of the group of doctors being not ergonomically appropriate (p=0.005), insufficient lighting (p=0.001), insufficient heat (p<0.015), chemical agent exposure (p=0.024), ionizing radiation exposure (p=0.003), exposure to biological agents (p=0.022), exposure to psychological risk factors (p=0.017) were found to be statistically significantly higher. In this study, it was found that the perception of working environment conditions and occupational risk factors was higher in doctors, and their knowledge of OHSL and OHS practices in the institution was higher in the non-physician group.
Conclusion: The OHS trainings received by the health care workers were effective for the results. Increasing knowledge about occupational risks and preventive measures against them can reduce the incidence and consequences of possible occupational diseases.

Amaç: Laringoskopi ve entübasyonun hipertansiyon, taşikardi ve aritmiye sebep olduğu bilinmektedir. İskemi modifiye albumin (İMA); endotelyal veya ekstraselüler hipoksi, asidoz ve serbest oksijen radikallerine bağlı oluşur ve iskeminin erken dönemlerinde saptanabilir. Bu çalışmada İMA seviyelerinin ölçümü üzerinden hipertansiyon ve taşikardinin önlenmesinde kullanılan iki ajanın etkisinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Etik onam alınması ve randomizasyonun ardından Grup D’de (n=21) 0,5 μg kg⁻¹ deksmedetomidin, Grup E’de (n=21) ise 0,5 mg kg⁻¹ esmolol 20 mL serum fizyolojik içerisinde sulandırılarak indüksiyondan 5 dak önce infüzyon şeklinde verildi. Grup C’deki (n=21) hastalara ise yalnızca 20 mL serum fizyolojik verildi. Çalışma solüsyonlarının verilmesinde 4 mL dak⁻¹ hıza ayarlanmış otomatize perfüzör kullanıldı. İskemi modifiye albumin ölçümü için kan örnekleri monitörizasyondan sonra ve entübasyondan sonraki 10 ve 20. dakikalarda alındı.
Bulgular: Entübasyondan sonraki 10. dakikada ölçülen İMA değerleri açısından bir fark bulunmadı. İskemi modifiye albumin seviyeleri 20. dakikada Grup C’de Grup E ve D ile karşılaştırıldığında anlamlı olarak düşüktü (sırasıyla p=0,025 ve 0,015). Grup E ve D arasında anlamlı bir fark saptanmadı (p=0,980). Grup D ve E’de sistolik, diyastolik ve ortalama arter basınçlarında çalışma ilaçları verildikten sonra başlangıca göre anlamlı düşüş gözlendi. Gruplar ilk 5 dakika boyunca kalp hızı açısından benzerdi fakat 6. dakikadan başlayarak çalışma periyodunun sonuna kadar Grup E ve D’de kalp hızı düşük izlendi.
Sonuç: Sonuç olarak, entübasyona hemodinamik yanıtın inhibisyonunun negatif sonuçları olabileceği düşünülerek buna yönelik farmakolojik müdahaleler özellikle kritik hastalarda dikkatli yapılmalı ve yakın hemodinamik monitörizasyonun önemi akılda tutulmalıdır.

Objective: Laryngoscopy and intubation cause hypertension, tachycardia and arrhythmia. Ischemia modified albumin (IMA) is formed secondary to endothelial or extracellular hypoxia, acidosis and free oxygen radicals and can be detected in the early stages of ischemia. In this study, we aimed to compare the effects of two agents on preventing hypertension and tachycardia by measuring IMA levels.
Methods: Following ethics approval and randomization, dexmedetomidine 0.5 μg kg⁻¹ in Group D (n=21) or esmolol 0.5 mg kg⁻¹ in Group E (n=21) diluted in 20 mL saline was given as infusion for 5 minutes prior to induction. Patients in Group C (n=21) received only 20 mL saline infusion. An automated perfusor was set at 4 mL min-1 for the delivery of study solutions. Blood samples for IMA measurement were taken following monitorization and at 10th and 20th minutes after intubation.
Results: There was no statistically significant difference concerning IMA levels at 10 minutes following intubation. However, IMA levels in Group C were significantly lower compared to Group E and Group D (p=0.025 and 0.015 respectively) at 20 minutes. There was no significant difference between Group E and Group D (p=0.980). In Group D and E, a significant drop in systolic, diastolic and mean arterial pressures compared to baseline was observed after the study drugs were given. Groups were similar in terms of heart rate in the first 5 minutes however Groups E and D had lower heart rates compared to Group C starting from the 6th minute until the end of study period.
Conclusion: Inhibiton of hemodynamic response to intubation may have negative results, and pharmacological interventions for this should be carried out with caution in critical patients and close hemodynamic monitorization should be kept in mind.

Amaç: Kardiyak cerrahide multimodal analjezinin bir parçası olarak serratus anterior plan bloğu (SAPB) genellikle torakotomi ile minimal invaziv cerrahi müdahaleler için kullanılmaktadır. Çalışmamızın amacı, sternotomi ile yapılan kardiyak cerrahi için SAPB’nin analjezik etkinliğini belirlemektir.
Yöntem: Koroner arter baypas greftleme (KABG) cerrahisi için SAPB (Grup SAP, n=43) ve geleneksel analjezi (Grup C, n=56) yöntemi uygulanan toplam 99 hasta retrospektif olarak karşılaştırıldı. Demografik veriler, postoperatif opioid kullanımı, en yüksek ağrı skorları, bulantı-kusma, oral alıma başlama süresi, ekstübasyon süresi, yoğun bakım ünitesi ve hastanede kalış süresi kaydedildi.
Bulgular: Ekstübasyondan sonraki ilk 24 saat içinde SAPB yapılan hastalarda tüketilen toplam opioid miktarının anlamlı derecede düşük olduğu bulunmuştur (p=0.022). Benzer şekilde, dinlenme ve mobilizasyon sırasında bildirilen en yüksek ağrı skorları ve bulantı skorlarının aynı dönemde grup SAP’da anlamlı derecede düşük olduğu bulunmuştur (p=0.007, p=0.048, p=0,004). Grup SAP’da ekstübasyon (p=0.025) ve oral alım başlama süresi (p=0.030) daha kısaydı.
Sonuç: Serratus anterior plan bloğu, göğüs tüpü drenaj bölgesinin analjezisini sağlayarak, medyan sternotomi ile KABG uygulanan hastalarda daha düşük opioid tüketimi, ağrı ve bulantı-kusma ile ilişkiliydi. Bu açılardan, yüzeysel SAPB, kalp cerrahisinde opioid azaltıcı multimodal analjezinin bir parçası olabilir.

Objective: As part of multimodal analgesia regimen in cardiac surgery, the serratus anterior plane block (SAPB) is a technique regularly used in minimally invasive surgical interventions with thoracotomy. The aim of our study is to determine the analgesic efficacy of SAPB for cardiac surgery performed with sternotomy.
Methods: A total of 99 patients who underwent SAPB (Group SAP, n=43) and conventional analgesia (Group C, n=56) for coronary artery bypass graft (CABG) surgery were compared retrospectively. Demographic data, postoperative opioid use, highest pain scores, nausea-vomiting, time to start oral intake, extubation time, lenght of intensive care unit and hospital stay were recorded.
Results: Total opioid requirement, expressed in oral morphine equivalent within the first 24 hours after extubation, was found to be significantly lower in patients with SAPB (p=0.022). Similarly, both the highest reported pain scores at rest and during mobilization and also the nausea scores were found to be significantly lower in Group SAP during the same period (p=0.007, p=0.048, p=0.004). Extubation (p=0.025) and oral intake initiation time p=0.030) were shorter in Group SAP.
Conclusion: By providing analgesia of the chest tube drain site, SAPB application was associated with lower opioid consumption, pain, and nausea-vomiting among patients who underwent CABG with median sternotomy. Because of this benefit, superficial SAPB may be part of opioid-reducing multimodal analgesia in cardiac surgery.

Amaç: Yoğun bakım ünitelerinde ölçülen yüksek ses düzeyleri, hastalar ve çalışanların sağlığı için zararlı etkilere yol açmaktadır. Dünya Sağlık Örgütü (WHO), hastanelerde sağlık için güvenli ses düzeyi değerleri önermektedir. Çalışmamızın amacı, çalışanlara verilen eğitimin öncesi ve sonrasında ölçülen ses düzeylerini karşılaştırarak, yoğun bakım ünitesinde ölçülen ses düzeylerini önerilen güvenli değerlere göre retrospektif olarak değerlendirmektir.
Yöntem: Ünitemizde, gürültü analiz cihazı (FLUKE model: Biotek: Biotek serial no: 6050274) ile ünitenin farklı 17 noktasından gün boyu 14 ayrı zamanda ses ölçümleri yapıldı. Ünite çalışanlarına gürültünün zararları konusunda bir süredir aralıklı olarak eğitim verilmekte ve eğitimin başarısı değerlendirilmektedir. Bu çalışmada hastane kayıtlarından elde edilen verilere dayanarak, eğitim öncesi ve sonrasına ait 10’ar günlük ses düzeyi ölçümleri karşılaştırıldı.
Bulgular: Ünite içinde 17 noktadan yapılan ölçümler arasında fark yoktu. Bu nedenle 17 ölçüm değerlerinin ortalamaları alındı ve verilerin zamana bağlı değişimleri analiz edildi. Eğitimden sonra gece saatlerinde yapılan izlemde ortalama ses düzeylerinde anlamlı azalmalar olduğu görüldü (p<0.05). Tüm bu ölçüm değerleri WHO’nun hastaneler için önerdiği güvenli eşik değerlerinin üzerindeydi.
Sonuç: Monitör alarmları, infüzyon pompaları, ventilatörler ve çalışanların karşılıklı konuşmaları yoğun bakımlarda başlıca gürültü kaynaklarıdır. Ünitemizde çalışanların eğitimi ile sağlanan davranış değişiklikleri ünitemizde ses düzeylerini azaltmış olmakla birlikte, önerilen güvenli eşik değerin altına inememiştir. Bu nedenle yoğun bakım ünitelerinin tasarımında ses azaltıcı bariyerlerin kullanılması, ses üreten tüm kaynaklar ve cihazların kontrol altına alınması ile güvenli değerlere ulaşılabileceği kanısındayız.

Objective: High sound levels measured in intensive care units cause harmful effects on the health of patients and employees. In this context, the World Health Organization (WHO) recommends sound level values that are safe for health in hospitals. The aim of this study is to compare the sound levels measured before and after the training given to the employees, and to evaluate the sound levels measured in the intensive care unit according to the recommended safe values, retrospectively.
Methods: In our unit, sound measurements were made with a noise analyzer (FLUKE model: Biotek: Biotek serial no: 6050274) from 17 different points of the unit at 14 different times per day. Unit employees are given training on the harms of noise and the success of the education is evaluated. In this study, based on the data obtained from the recordings, the 10-day sound level measurements before and after the education were compared. Based on data obtained from hospital records, ten-day sound level measurements before and after training were compared.
Results: There was no difference between the measurements made at 17 points within the unit. For this reason, the mean of 17 measurement values was taken and the time-dependent changes of the data were analyzed. After the training, it was observed that there were significant decreases in the mean sound levels in the follow-up at night (p<0.05). However, all these values were above the safe threshold values recommended by WHO for hospitals.
Conclusion: Although the behavioral changes provided by the training of the employees in our unit decreased the sound levels in our unit, they could not fall below the recommended safe threshold value. We concluded that safe values can be achieved by using sound reducing barriers in the design of the units and controlling all sources and devices that produce sound.

Masif arteriyel gaz embolisi, kardiyak cerrahi esnasında görülme ihtimali düşük ancak oldukça yüksek mortalite ve morbiditeye neden olabilen bir komplikasyondur. Masif gaz embolilerinin yönetiminde cerrahi, anestezi ve perfüzyon ekibinin koopere olarak çalışması oldukça önemlidir. Yazımızda kardiyopulmoner bypass esnasında gelişen masif hava embolisinin başarılı yönetiminden bahsetmekteyiz. Hasta postoperatif 7. günde sekelsiz olarak hastaneden taburcu edildi. Yazımız cerrahi esnasında dikkatli bir anestezistin cerrahi alanı takip etmesinin önemini vurgulamaktadır.

Massive arterial gas embolism is a complication that has a low probability of occurring during cardiac surgery but can cause high mortality and morbidity. It is very important that the surgical, anesthetic, and perfusion teams cooperate in the management of massive gas embolisms. In this article, we discuss the successful management of a massive air embolism that occurred during cardiopulmonary bypass. The patient was discharged from the hospital without complications on the 7th postoperative day. The article emphasizes the importance of a careful anesthesiologist monitoring the surgical field during surgery.